ΑΓΙΑ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 26 ΙΟΥΛΙΟΥ

Η Αγία οσιοπαρθενομάρτυρας  Παρασκευή γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αγάθωνα και την Πολιτεία, τις ημέρες  που στην Ρώμη βασίλευε ο αυτοκράτορας Αδριανός.
Οι γονείς της, άνθρωποι ευσεβείς,φρόντισαν να την στολίσουν όχι με κοσμικά,φθαρτά στολίδια, αλλά με αρετές όπως την εγκράτεια,την προσευχή ,και την ελεημοσύνη. 

Πολλοί από τους άρχοντες της εποχής της θέλησαν να την κάνουν γυναίκα τους αλλά η αγία επέλεξε τον Ουράνιο Νυμφίο,στον οποίο και δόθηκε ολοκληρωτικά.
Όταν οι γονείς της κοιμήθηκαν, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε ένα γυναικείο Παρθενώνα (γυναικείο μοναστήρι), όπου μετά από λίγο καιρό με την ευχή της ηγουμένης έφυγε για να κηρύξει σε κάθε πόλη και χώρα το όνομα του Χριστού,του μόνου αληθινού Θεού και να καλέσει τον κόσμο σε μετάνοια.

Την εποχή που άρχισε την περιοδεία της η αγία, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι πίστεψαν στον Ιησού. Για τον λόγο αυτό ο ειδωλολάτρης βασιλιάς Αντωνίνος   μετά από καταγγελίες Εβραίων συνέλαβε την Παρασκευή και την παρέδωσε σε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό.
Η γενναία αθληφόρος υπέμεινε με καρτερία όλα τα βασανιστήρια και πολλοί βλέποντας την ακλόνητη  πίστη της ομολογούν και αυτοί ότι γίνονται Χριστιανοί.
Όσους πίστευσαν στον Χριστό θανατώθηκαν από τον βασιλιά και η αγία ρίχθηκε στην φυλακή.

Τα μαρτύρια της όμως δεν σταμάτησαν εδώ. 
Ο Αντωνίνος διέταξε να την ρίξουν σε καζάνι με βραστή πίσσα.Η αγία, προφυλαγμένη από την Χάρι του Θεού, στέκεται μέσα στην πίσσα χωρίς να καίγεται. Ο βασιλιάς πιστεύοντας ότι η πίσσα είναι κρύα λέει στην αγία να του ρίξει με το χέρι της πίσσα επάνω του.Ο Αντωνίνος αμέσως τυφλώνεται και παρακαλεί την αγία να του δώσει και πάλι το φως του.

Η Παρασκευή δια της προσευχής θεράπευσε τον βασιλέα ο οποίος την άφησε ελεύθερη να συνεχίσει το κηρυκτικό της έργο. Συνεχίζοντας την περιοδεία της έφθασε στο μέρος όπου βασίλευε ο βασιλιάς Ασκληπιός και συλλαμβάνεται για δεύτερη φόρα. Αρνούμενη να θυσιάσει στα είδωλα ρίχνεται σε άγριο δράκοντα, τον οποίο όμως θανατώνει κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Πολλοί είναι εκείνοι που επίστεψαν στον Χριστό βλέποντας την  Χάρι που δίνει σε όσους Τον πιστεύουν αληθινά.

Η αγία και πάλι αφήνεται ελεύθερη να συνεχίσει την ιεραποστολική της πορεία.
Για τρίτη φορά συλλαμβάνεται από τον βασιλέα Ταράσιο και υποβάλλεται σε νέα μαρτύρια. Ρίχνεται σε λέβητα, μαστιγώνεται με βούνευρα , καταπλακώνεται με τεράστια πέτρα όμως  συνεχίζει να δοξολογεί και να κηρύττει τον μόνο αληθινό Θεό,τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

Πολλοί πίστευσαν στον αληθινό Θεό βλέποντας το μεγαλείο της αληθινής πίστεως στο πρόσωπο της Αγίας Παρασκευής.

Ο Ταράσιος τέλος διατάζει να αποκεφαλιστεί η οσιοπαρθενομάρτυρας η οποία με τον τρόπο αυτό πορεύεται προς συνάντηση του Νυμφίου της ψυχής της στις 26 Ιουλίου.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο  ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ, (6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ) – (20 ΜΑΪΟΥ)

Ο Άγιος Νικόλας έζησε το έτος 300 μ. Χ. στα χρόνια που αυτοκράτορες της Ρώμης ήταν ο Διοκλιτιανός και ο Μαξιμιλιανός.       

Γεννήθηκε στα Πάταρα της Μ. Ασίας από γονείς πλούσιους και ευγενείς οι οποίοι διακρίνονταν για την σεμνότητα, την ταπείνωση και την ολιγάρκεια τους.

Από νωρίς διακρίθηκε για την εγκράτεια του. Σπούδασε και κατόπιν, με την παρότρυνση του αδελφού του πατέρα του Νικολάου, ο οποίος ήταν Επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας, χειροτονήθηκε Ιερέας. 

Ως Ιερέας διακρινόταν για την καλοσύνη του και την ασκητική του ζωή.
Κατά τους διωγμούς κατά των Χριστιανών, που γίνονταν εκείνη την εποχή, συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε για την αγάπη του Χριστού. Απελευθερώθηκε  όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί. 

Την περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς του, την μοίρασε στους φτωχούς και αφιερώθηκε στην διακονία του πάσχοντος αδελφού. 
Το σπουδαιότερο γνώρισμα του Άγίου Νικολάου ήταν η μέριμνα του για όσους υπέφεραν και βασανίζονταν.

Ένα από τα πολλά περιστατικά που αναφέρονται στο βίο του είναι και το ακόλουθο. Κάποιος άνθρωπος, επειδή δεν είχε καθόλου χρήματα να συντηρήσει την οικογένεια του, αποφάσισε να οδηγήσει τις κόρες του στην πορνεία για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Ο Άγιος Νικόλαος όταν το πληροφορήθηκε, πήγαινε και άφηνε έξω από την πόρτα του κρυφά χρήματα, μέχρις ότου πάντρεψε και τα τρία του κορίτσια. 

Μετά από τον θάνατο του Επισκόπου της πόλεως, εξελέγη ο Άγιος Νικόλαος ως Επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας. Ο μακάριος Επίσκοπος αποδείχθηκε πραγματικός πατέρας και ποιμένας για το ποίμνιο το οποίο του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία για να ποιμάνει. Δίδασκε την Ορθόδοξη πίστη, κατηχούσε τους πιστούς στην αλήθεια του Χριστού, φρόντιζε για τις κάθε είδους ανάγκες του ποιμνίου του με πολλή αγάπη και στοργή.

Όταν η αίρεση του Αρείου, ο οποίος έλεγε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αληθινός, τάραξε την ειρήνη του λαού του Θεού και έβαλε σε κίνδυνο την σωτηρία του,, συγκροτήθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος για να διατυπώσει την αλήθεια την οποία βίωνε η Εκκλησία, μέλος της οποίας ήταν και ο Άγιος Νικόλαος. Ο θεοφώτιστος ποιμενάρχης απάντησε και αναίρεσε όλες τις κακοδοξίες του Αρείου και παρέδωσε στην Σύνοδο σύγγραμμα που περιείχε την ακριβή διατύπωση της ορθής πίστεως. 

Η αγιότητα του βίου του φαίνονταν και στο πρόσωπό του, το οποίο έλαμπε και μετέδιδε μία ηρεμία και μία γαλήνη υπερκόσμια. Σε βαθιά γεράματα ο Άγιος αρρώστησε και κοιμήθηκε παραδίνοντας την ψυχή του στα χέρια του Θεού τον οποίο λάτρεψε και υπηρέτησε σε ολόκληρη την ζωή του. 

Από τον τάφο του ανέβλυσε μύρο, σημάδι της αγιότητας του, το οποίο θεράπευε κάθε είδους σωματική και ψυχική ασθένεια. Ένα από τα πολλά θαύματα που έκανε ο Άγιος είναι και το ακόλουθο. Κάποιος Χριστιανός, ο οποίος ευλαβούνταν πολύ τον Άγιο Νικόλαο θέλησε να ταξιδεύσει με πλοίο για δουλειές. Στη διάρκεια του ταξιδιού, μπλέχτηκε στα σκοινιά που βρίσκονταν στο κατάστρωμα του πλοίου και έπεσε στην θάλασσα. Οι ναύτες που είδαν το περιστατικό δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν εξαιτίας της θαλασσοταραχής που επικρατούσε. Την ώρα που βυθίζονταν άρχισε να επικαλείται την βοήθεια του Άγίου Νικολάου και ευθύς βρέθηκε μέσα στο σπίτι του, σώος και αβλαβής. Πήγε στην Εκκλησία για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την σωτηρία του και εκεί μαθεύτηκε σε όλη την πόλη το θαυμαστό γεγονός. Ο Πατριάρχης και ο βασιλέας κάλεσαν τον άνθρωπο αυτό μπροστά στη Σύνοδο και πιστοποίησαν την αλήθεια του θαύματος. Τότε τελέσθηκε αγρυπνία και λιτανεία στον Ναό του Αγίου Νικολάου για να δοξάσουν το Θεό και να ευχαριστήσουν τον  Άγιο Νικόλαο. 
 

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ, 27 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ο άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμονας ,γιός του ειδωλολάτρη Ευστοργίου και της χριστιανής Ευβούλης, γεννήθηκε στη Νικομήδεια στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού το 304 μ.χ.
Ο Παντολέων, έτσι λέγονταν στην αρχή ο άγιος, έμαθε την ιατρική επιστήμη από τον Ευφρόσυνο και διακρίνονταν για τον καλό του χαρακτήρα.

Στα χρόνια που σπούδαζε την ιατρική γνωρίστηκε με τον άγιο Ερμόλαο,Ιερέα στην Εκκλησία της Νικομηδείας,από τον οποίο κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε στον Χριστιανισμό. Ο Παντολέων ως συνεργό πλέον στην επιστήμη του είχε την Χάρι του Θεού.

Με την προσευχή του ανασταίνει ένα παιδί  το οποίο είχε πεθάνει από τσίμπημα φιδιού και δίνει το φως σε ένα τυφλό. Βλέποντας όλα αυτά τα θαυμάσια βαπτίζεται και ο πατέρας του χριστιανός. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ο άγιος μοίρασε την περιουσία του και αφιερώθηκε στους πτωχούς. Γιάτρευε τον πόνο τους και τους μιλούσε για την μόνη αληθινή πίστη  και την απάτη 
των ειδώλων. Η δράση του σύντομα έγινε γνωστή στον Μαξιμιανό ο οποίος κάλεσε τον άγιο σε απολογία.

Ο Παντολέων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στο Χριστό και κάλεσε να φέρουν ένα ασθενή με ανίατη ασθένεια και να προσευχηθούν επάνω σε αυτόν οι ειδωλολάτρες για να τον θεραπεύσουν. 

Οι ειδωλολάτρες αποτυγχάνουν και τότε με την προσευχή του αγίου ο άρρωστος γίνεται καλά.Χιλιάδες λαού πίστεψαν στον Χριστό,τον δε Παντολέων  τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύρια του.

Ξέσκισαν το σώμα του με σιδερένια νύχια,τον έκαψαν με αναμένες λαμπάδες,τον έριξαν σε λέβητα με καυτό μόλυβδο,τον πέταξαν στην θάλασσα δεμένο με πέτρα,όμως ο άγιος παρουσιάζεται υγιής και ελεύθερος.
Κατόπιν τον οδήγησαν στην αρένα ,τροφή στα άγρια θηρία,όμως αυτά αρνούνται να τον κατασπαράξουν.

Κατά την διάρκεια των μαρτυρίων του αγίου,ο Μαξιμιανός συνέλαβε και τον άγιο Ερμόλαο μαζί με δύο μαθητές του,τον Ερμοκράτη και τον Έρμιππο  και τους αποκεφάλισε.Ευλαβείς χριστιανοί  μάζεψαν και ενταφίασαν τα τίμια λείψανά τους, η δε Μητέρα Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους στις 26 Ιουλίου.
Στην συνέχεια έδεσαν τον  Παντολέοντα σε μία ελιά και αφού τον έδειραν ένας από τους στρατιώτες προσπάθησε να τον αποκεφαλίσει,όμως ω του θαύματος! το σπαθί του λύγισε σαν κερί.

Μπροστά σε αυτό το θαύμα οι στρατιώτες πίστεψαν στον Κύριο Ιησού Χριστό που δίνει τέτοια Χάρι σε όσους πιστεύουν σε Αυτόν και βαπτίζονται χριστιανοί.
Την ώρα των μαρτυρίων του αγίου ακούστηκε φωνή από τον ουρανό η οποία έλεγε ότι: “στο εξής θα ονομάζεσαι Παντελεήμων διότι και τώρα και στο μέλλον πολλοί κοντά σου θα βρουν ευσπλαχνία και έλεος”.

Τέλος ο άγιος Παντελεήμονας αποκεφαλίστηκε στις 27 Ιουλίου.
Ευσεβείς Χριστιανοί έθαψαν το αγιασμένο λείψανό του σε τόπο που ονομάζονταν του Σχολαστικού Αδαμαντινού.

ΑΓΙΟΣ  ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, 9  ΜΑΪΟΥ

Ο άγιος Χριστοφόρος μαρτύρησε στους χρόνους που βασίλευε στη Ρώμη ο αυτοκράτορας  Δέκιος (249 μ.χ.- 251 μ.χ.)
Καταγόταν από βαρβαρική φυλή,και αιχμαλωτίστηκε σε μάχη από κάποιο κόμη του αυτοκράτορα. Το δε όνομά του, ήταν Ρέπροβος.
΄Ως άνθρωπος ήταν φρόνιμος και καλόγνωμος,πίστευε με θέρμη στο Θεό και στεναχωριόταν διότι έβλεπε τους ειδωλολάτρες να βασανίζουν τους χριστιανούς και δεν μπορούσε να 
αντιδράσει γιατί δεν γνώριζε την γλώσσα τους.

Μετά από θερμή προσευχή παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και αφού τον φύσηξε στο στόμα του έδωσε την δυνατότητα να ομιλεί στην γλώσσα των Ρωμαίων και να υπερασπίζεται τους χριστιανούς μπροστά στους διώκτες τους.

Ένας  από τους βασανιστές, ονόματι Βαχθιός, χτύπησε τον άγιο στο στόμα για να σταματήσει να τους ελέγχει και κατόπιν τον κατήγγειλε στον Δέκιο  ως άνθρωπο επικίνδυνο που επιβουλεύεται την ασφάλεια της αυτοκρατορίας.
Ο  Χριστοφόρος  μετά από θερμή προσευχή προς τον Θεό,για να του δώσει δύναμη να αντέξει στα μαρτύρια που του ετοίμαζαν ,λαμβάνει τη θεία ενίσχυση με θαυματουργικό τρόπο, βλάστησε το μπαστούνι που κρατούσε.

Ο αυτοκράτορας στέλνει διακόσιους στρατιώτες για να συλλάβουν τον άγιο,και αυτοί τον βρίσκουν να κλαίει και να προσεύχεται  για τους ασύνετους ανθρώπους που άφησαν τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα,τους δε στρατιώτες τους υποδέχεται ως φίλους και μάλιστα τους έκανε και το τραπέζι, αφού με θαυματουργικό τρόπο αυξήθηκαν οι τροφές για να χορτάσουν όλοι.

Οι στρατιώτες  όταν είδαν την πίστη και τις θαυματουργίες του Χριστοφόρου πίστεψαν στον Ιησού και αφού κατηχήθηκαν από τον άγιο, βαπτίσθηκαν χριστιανοί από τον άγιο Βαβύλα στην Αντιόχεια. Κατόπιν, ενώ ήθελαν να τον αφήσουν ελεύθερο, ο άγιος τούς έπεισε να τον συλλάβουν και να 
τον οδηγήσουν στο Δέκιο, ο οποίος στην αρχή προσπάθησε με κολακείες να τον κάνει να αρνηθεί τον Χριστό .

Όταν όμως είδε ότι δεν μεταπείθεται διέταξε να άρχίσουν τα μαρτύρια. 
Τον κρέμασαν από τα μαλλιά και στα χέρια και τα πόδια του έδεσαν πέτρες. Κατόπιν, τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο μαζί με δύο πόρνες,την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, για να τον ρίξουν στην αμαρτία. Όμως ο Χριστοφόρος κατήχησε τις πόρνες και τις έκανε πρόβατα τής ποίμνης του Χριστού. Όταν το έμαθε ο αυτοκράτορας διέταξε να κρεμάσουν την Ακυλίνα και την Καλλινίκη και να αποκεφαλίσουν τους διακόσιους στρατιώτες που είχαν γίνει χριστιανοί,
τα δε μαρτύρια του αγίου να γίνουν πιο φρικτά.

Ο Χριστοφόρος υπέμεινε με καρτερία όλα τα μαρτύρια για την αγάπη του Χριστού. Πολλοί ειδωλολάτρες βλέποντας την καρτερία του αγίου βαπτίζονται χριστιανοί.

Τέλος, ο αυτοκράτορας Δέκιος  διέταξε να αποκεφαλίσουν τον άγιο Χριστοφόρο,ο οποίος μετά από θερμή προσευχή παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού και συναριθμήθηκε στην χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, 20 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ο Προφήτης Ηλίας καταγόταν από τη Θέσβη της περιοχής Γαλαάδ στη Παλαιστίνη για το λόγο αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης. 
Πατέρας του ήταν ο Σωβάκ από τη φυλή του Ααρών.(Οι Εβραίοι ήταν χωρισμένοι σε δώδεκα φυλές).
Από την γέννηση του ακόμα αποκαλύφθηκε στο πατέρα του η θεία κλίση του Ηλία στο προφητικό αξίωμα. 

Σε οπτασία, είδε ο πατέρας του, δύο Αγγέλους να σπαργανώνουν το βρέφος  με φωτιά, να το ταΐζουν με φλόγα και να το ονομάζουν Ηλία ( όνομα το οποίο ερμηνεύεται “θείος-θεϊκός”).

Ο Σωβάκ πήγε στα Ιεροσόλυμα και ανέφερε το όραμα που είχε στους ιερείς για να του το ερμηνεύσουν. Αυτοί του είπαν ότι ο γιός του θα γίνει Προφήτης και θα κρίνει τον Ισραήλ με φωτιά και μαχαίρι.

Ο Ηλίας άσκησε το Προφητικό αξίωμα για 25 χρόνια (921-896 . Χ.) και κατόπιν θείας εντολής, άφησε ως διάδοχο του τον Προφήτη Ελισσαίο.

Προφήτευσε την έλευση του Χριστού στη γη 816 χρόνια πριν αυτή συμβεί.
Δεν φοβήθηκε να ελέγξει τους ασεβείς βασιλείς Αχαάβ και Ιεζάβελ, οι οποίοι εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα και με την προσευχή του, να κλείσει τους ουρανούς ώστε να μην βρέξει για τρία χρόνια, για να δείξει την δύναμη του αληθινού Θεού.

Για το λόγο αυτό κυνηγήθηκε και κρύφτηκε στο χείμαρρο  Χοράβ, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, όπου τροφή του έφερναν τα κοράκια. Κατόπιν κρύφτηκε στο σπίτι μίας χήρας στη πόλη Σαρεφθά της Σιδώνας, όπου με θαυματουργικό τρόπο δεν ελαττώνονταν οι προμήθειες τροφίμων στο σπίτι της χήρας. Αυτής της χήρας αρρώστησε και πέθανε ο γιός της  τον οποίο ανέστησε ο Προφήτης Ηλίας.

Αναμετρήθηκε με τους ιερείς των ειδώλων στο Καρμήλιο όρος, οπού απέδειξε την δύναμη του Θεού κατεβάζοντας φωτιά από τον ουρανό. Οδήγησε σε μετάνοια, τον βασιλιά Αχαάβ και έλεγξε για την ολιγοπιστία του τον γιό του Οχοζία, του οποίου προείπε και τον θάνατο, (Ο Οχοζίας βασίλευσε μετά τον θάνατο του πατέρα του Αχαάβ ).

Μετά τον θάνατο του Οχοζία, βασίλευσε ο άλλος γιός του Αχαάβ, ο Ιωράμ, κατά τους χρόνους της βασιλείας του οποίου ο Θεός πήρε τον προφήτη Ηλία από την παρούσα, πρόσκαιρη ζωή. Πορευόμενος ο Προφήτης στον Ιορδάνη ποταμό, τον οποίο χώρισε στα δύο για να περάσει  χτυπώντας τον με την μηλωτή (την κάπα) που φορούσε, μπροστά στα μάτια του προφήτη Ελισσαίου, παρουσιάστηκε πύρινο άρμα το οποίο πήρε τον Προφήτη Ηλία και τον ανέβασε στον ουρανό.

Ο Προφήτης Ηλίας είναι ο ένας από τους δύο Προφήτες, (ο άλλος είναι ο Μωυσής), οι οποίοι παρουσιάστηκαν και συνομίλησαν με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό κατά την Μεταμόρφωση Του.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΤΗΡΩΝΑΣ, 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ο Άγιος Θεόδωρος καταγόταν από την Αμάσεια της Καππαδοκίας, από το χωριό Χουμιαλά. 
Έζησε  στα χρόνια των αυτοκρατόρων της Ρώμης Διοκλητιανού – Μαξιμιανού (284-305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού Γαλερίου και Μαξιμίνου (305-311 μ.Χ.)
Ήταν στρατιωτικός και ανήκε στο τάγμα των Τηρώνων (νεοσυλλέκτων) γι’ αυτό και πήρε την προσωνυμία του Τήρωνα. 

Πήρε μέρος σε  απόσπασμα με αρχηγό το στρατιωτικό  Βρίγκα  το οποίο  στάλθηκε να φυλάει τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας. Στην περιοχή των Ευχαϊτών, κάνοντας το Σταυρό του και επικαλούμενος την δύναμη του Χριστού, σκότωσε μεγάλο φίδι που τρομοκρατούσε τους κατοίκους της περιοχής.
 
Όταν οι στρατιώτες μαζεύτηκαν να προσφέρουν θυσία στα είδωλα, ο Θεόδωρος παρέμεινε στην σκηνή του. Από αυτό κατάλαβαν ότι ήταν Χριστιανός. Ο αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος στο οποίο ανήκε, ο Βρίγκας τον κάλεσε σε απολογία και εκεί ο  Θεόδωρος παραδέχτηκε την πίστη του στο Χριστό. Του έδωσαν μία ημέρα διορία για να σκεφτεί και να αρνηθεί το Χριστό, ο Άγιος όμως  ενθάρρυνε τους Χριστιανούς που συλλαμβάνανε ώστε να μην αρνηθούν το Χριστό και έβαλε φωτιά και έκαψε το είδωλο της θεάς Ρέας.
 
Συνέλαβαν τον Θεόδωρο και τον παρέδωσαν στον άρχοντα της περιοχής, τον Πούπλιο, ο οποίος διέταξε να τον δείρουν και να τον φυλακίσουν χωρίς τροφή μέχρι να πεθάνει από τη πείνα και τη δίψα. Το βράδυ πλήθος αγγέλων έψαλλαν μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο στη φυλακή. Οι δεσμοφύλακες θαυμάζοντας το πλήθος το οποίο ακούγονταν να ψάλλει μέσα από τη φυλακή, κάλεσαν το Πούπλιο ο οποίος ελευθέρωσε τον Άγιο και άρχισε να τον καλοπιάνει ώστε να αλλάξει την πίστη του.

Ο Θεόδωρος, σταθερός στη πίστη του στο Χριστό, αρνήθηκε κάθε προσφορά και παραδόθηκε εκ νέου σε φρικτά βασανιστήρια. Τον κρέμασαν με το κεφάλι κάτω και άρχισαν να του σκίζουν το σώμα μέχρι που φάνηκαν τα πλευρά του. Αφού διαπίστωσε ο Πούπλιος ότι τίποτε δεν είναι ικανό να αποσπάσει το Θεόδωρο από την αγάπη του στο  Χριστού, διέταξε να τον κάψουν ζωντανό. Μέσα στη φωτιά ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού, χωρίς το σώμα του  να καεί.

Κάποια  χριστιανή, η οποία ονομαζόταν Ευσεβία, αγόρασε το σώμα του Αγίου από τους δήμιους του και το μετέφερε στη πατρίδα της, τα Ευχάϊτα , όπου πανηγύριζε και τιμούσε τη μνήμη του και πλήθος θαυμάτων επιτελούνταν από τα χαριτόβρυτα λείψανα του. 

Πολλά τα θαύματα που επιτελέσθηκαν και επιτελούνται με τις πρεσβείες του Αγίου από τα οποία θα αναφέρουμε μόνο ένα που η Εκκλησία μας το εορτάζει το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας των νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. 
Την εποχή που στο Βυζάντιο βασίλευε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων, κατά τη πρώτη εβδομάδα των νηστειών, ο Ιουλιανός διέταξε να ραντίσουν όλα τα τρόφιμα με αίμα από τις θυσίες που προσφέρονταν στα είδωλα, ώστε να αναγκαστούν οι Χριστιανοί να φάνε από αυτά. 

Ο Άγιος Θεόδωρος παρουσιάστηκε στον Πατριάρχη και τον παρότρυνε να αγοράσει στάρι, να το βράσει και από αυτό να τρώνε οι Χριστιανοί ώστε να μην πεθάνουν από πείνα και να μην αναγκαστούν να φάνε από τα τρόφιμα που είχαν ραντιστεί με αίμα από θυσίες ειδώλων. 

Το βρασμένο στάρι το ονόμασε ο Άγιος “κόλλυβα”, όπως το έλεγαν στη χώρα των Ευχαϊτών στην οποία βρίσκονταν θησαυρισμένα τα Ιερά του λείψανα. 
Με τον τρόπο αυτό δεν κατάφερε ο Ιουλιανός να περάσει τα άνομα σχέδια του προκειμένου να συμμετάσχουν, έστω και άθελα τους, οι Χριστιανοί στη βρώση τροφής που είχε προσφερθεί στα είδωλα.

Αφού ο Ιουλιανός είδε ότι δεν πέτυχαν τα σχέδια του, απέσυρε τα μιασμένα τρόφιμα από την αγορά. Οι Χριστιανοί, δόξασαν και ευχαρίστησαν το Θεό και τον καλλίνικο μάρτυρα Του Θεόδωρο προς τιμή του οποίου τέλεσαν μεγάλη εορτή και Πανήγυρι, η οποία και καθιερώθηκε να τελείται κάθε χρόνο το πρώτο Σάββατο των Νηστειών.